كبد چرب به ٤ گريد از نظر ميزان پيشرفت دسته بندى مى شود:

گريد ١ كبد چرب ساده ترين نوع آن است كه دليل آن خوردن مواد غذايى ناسالم است و با افزايش فعاليت هاى روزانه و تغذيه سالم كاملاً بر طرف مى گردد.

گريد ٢ كبد چرب كه در آن وضعيت بيمار كمى سخت تر و پيچيده تر است ، اين وضعيت رژيم غذايى خاص خود را نيز دارد.

گريد ٣ كبد چرب تنها با بهبود سبك زندگى قابل درمان است كه شامل ورزش ، تغذيه مناسب كه عبارت است از كاهش مصرف انواع گوشت ، فست فودها ، چربى ها و غذاهاى چرب و ....و كاهش استرس مى باشد.

گريد ٤ كبد چرب يا سيروز كبدى در صورت اقدام نكردن براى درمان و بهبودى بيمارى فرد نيازمند به پيوند كبد خواهد بود.

بطور كلى بيمارى كبد چرب بيشتر در افراد ٤٠ تا ٦٠ سال رخ مى دهد و در زنان شايع تر است.

همچنين كودكان بالاى ١٠ سال نيز ممكن است به كبد چرب مبتلا شوند. اين اختلال كبدى مزمن بوده و براى سال ها پايدار خواهد ماند.

بطوركلى غير از هـپاتيت، بيمارى كبد چرب از جمله خطرات تهديد كننده كبد است.

بيمارى كبد چرب در پى مصرف بيش از حد الكل ، چاقى ، تنبلى ، كم بودن ورزش و فعاليت رخ مى دهد.

ورزش روزانه و مصرف كافى ميوه و سبزيجات و كاهش تدريجى وزن تأثيرات مفيدى در بهبود بيمارى دارد.

توجه داشته باشيد كه كاهش ناگهانى وزن سبب تشديد اختلال كبد چرب مى شود.

در اكثر موارد بيمارى كبد چرب داراى علامت نمى باشد ولى از جمله علائم آن مى توان به درد شكم در ناحيه كبد و به ندرت احساس ناراحتى در قسمت فوقانى و راست شكم و خستگى نام برد.

گاهى به دنبال بررسى هاى آزمايشگاهى فرد بطور اتفاقى به بيمارى خود پى مى برد.

وقتى فرد بيمار است در بررسى هاى معمولى ، آنزيم هاى كبدى وى افزايش يافته اند. در چنين وضعيتى ساير اقدامات ضرورى مى شود. از جمله اين اقدامات آزمايش قند و چربى و بررسى ويروس هاى هپاتيتى و سونوگرافى كبد براى تشخيص ميزان تجمع چربى در كبد و فيبروتست براى بررسى ميزان فيبروز مى باشد.

اگر با تمامى اين راه ها تشخيص ميسر نباشد در مرحله آخر نمونه بردارى از كبد صورت مى گيرد.

البته گاهى نمونه بردارى انجام نمى شود و بيمار به مدت ٦ ماه تا يكسال كاملاً تحت نظر قرار مى گيرد.