پنومونی‌ مایکوپلاسمایی‌ (پنومونی‌ غیرمعمول‌) - pneumonia mycoplasmal

پنومونی مایکوپلاسمایی (پنومونی غیرمعمول) التهاب مسری ریه ناشی از باکتری مایکوپلاسما. این باکتری قادر است عفونت‌های دیگری در سایر نواحی بدن نیز ایجاد کند. همه افراد ممکن است مبتلا شوند ولی در کودکان (12-1 سال) شایع‌تر است.

علل بیماری

عفونت قبلی مایکوپلاسمایی در بینی، گلو یا نایژه‌ها.

عوامل خطرساز

استرس.
بیماری‌های تضعیف کننده مقاومت بدن.
قرار گرفتن در معرض سرمای شدید.
زندگی در وضعیت غیربهداشتی.
زندگی در شرایط پرجمعیت (سربازخانه‌ها، خوابگاه‌های دانشجویی).
ضعف دستگاه ایمنی ناشی از بیماری‌ها یا داروها.

پیشگیری

درمان

- بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل کشت خلط، آزمایش‌های خون و عکس ساده قفسه سینه باشد.
- بستری در بیمارستان ممکن است در مورد کودکان شدیداً بدحال لازم باشد.
- در مورد اکثر بیماران، درمان را می‌توان معمولاً در منزل انجام داد.
- از یک دستگاه مرطوب کننده با بخار سرد برای مرطوب کردن هوا استفاده کنید. ریختن دارو در دستگاه مرطوب کننده جهت بخور احتمالاً سودمند نخواهد بود. دستگاه مرطوب کننده را هر روز تمیز کنید.
- اگر سرفه همراه خلط یا موکوس باشد نباید از داروهای ضد سرفه استفاده کرد چرا که در این شرایط سرفه به تخلیه ترشحات ریوی کمک می‌کند.
- در صورتی که سرفه خشک، بدون خلط و دردناک باشد می‌توان از داروهای ضد سرفه استفاده کرد. در مورد نوع داروی ضد سرفه با پزشک خود مشورت کنید.
- از یک بالشتک گرم کننده تنظیم شده بر روی درجه حرارت کم یا کمپرس داغ برای تخفیف درد سینه استفاده کنید.
- هنگام عطسه یا سرفه جلوی دهان خود را با دستمال کاغذی بگیرید.

رژیم غذایی

رژیم خاصی نیاز نیست. مصرف مایعات را تا مقدار حداقل یک لیوان آب یا آشامیدنی‌های دیگر در هر ساعت افزایش دهید. افزایش مصرف مایعات به رقیق‌تر شدن ترشحات ریوی و در نتیجه آسان‌تر شدن تخلیه آن‌ها با سرفه کمک می‌کند.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

تا هنگام فروکش تب استراحت در بستر ضروری است. پس از آن فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری‌های طبیعی را می‌توان به تدریج از سرگرفت.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم پنومونی مایکوپلاسمایی باشید.
بروز موارد زیر در طی درمان‌:
ـ تب.
ـ درد غیر قابل تسکین با گرم کردن یا داروهای تجویز شده.
ـ تشدید کوتاهی نفس.
ـ تیرگی یا کبودی ناخن‌های دست و پا یا پوست.
ـ خلط خونی.
ـ تهوع، استفراغ یا اسهال.
- اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده‌اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.

عواقب موردانتظار

مشخصه این نوع پنومونی بهبود آهسته آن است. معمولاً بادرمان بهبود آن 6-4 هفته به طول می‌انجامد این پنومونی پس از بهبودی معمولاً جوشگاه در ریه به جا نمی‌گذارد.

عوارض احتمالی

مزمن شدن بیماری.