پنومونی‌ پنوموسیستیس‌ کارینی‌ - pneumonia mycoplasmal

پنومونی پنوموسیستیس کارینی التهاب ریه‌ها ناشی از یک تک یاخته (یک موجود میکروسکوپی تک سلولی). این تک یاخته موجودی فرصت‌طلب است که در شرایط طبیعی، بدن مانع تهاجم آن می‌گردد ولی در شرایط ضعف یا نارسایی ایمنی مثلاً در جریان بیماری ایدز، هوجکین و سایر بیماری‌های تضعیف کننده دستگاه ایمنی به بدن تهاجم کرده و عفونت ایجاد می‌کنند.

 

 

علل بیماری

 

 

تک‌یاخته پنوموسیتیس کارینی از فرد به فرد منتقل می‌شود.

 

 

 

عوامل خطرساز

 

 

ایدز.
بیماری هوچکین.
شیمی درمانی برای سرطان‌ها.
مصرف کورتیزون یا داروهای کورتیکواستروییدی.
تزریق خون.
اشعه‌درمانی.

 

 

 

پیشگیری

 

 

پیشگیری آن به عوامل خطر ساز این عفونت و سابقه قلبی پنومونی پنوموسیستیس کارینی بستگی دارد (به پزشک خود مراجعه کنید).

 

 

 

درمان

 

 

بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل بررسی گازهای خونی شریانی، عکس ساده قفسه سینه و بررسی آزمایشگاهی نمونه خلط (به دست آمده از برونکوسکوپی یا نمونه‌برداری ریه) جهت شناسایی عامل عفونت باشد.
در موارد خفیف ممکن است درمان در منزل انجام گیرد ولی موارد متوسط تا شدید در بیمارستان بستری می‌گردند. ممکن است حیات تنفسی با دستگاه تهویه مکانیکی ضرورت یابد.

 

 

 

رژیم غذایی

 

 

رژیم خاصی نیاز نیست. مصرف مایعات را تا مقدار حداقل یک لیوان آب یا آشامیدنی‌های دیگر در هر ساعت افزایش دهید. افزایش مصرف مایعات به رقیق‌تر شدن ترشحات ریوی و در نتیجه آسان‌تر شدن تخلیه آن‌ها با سرفه کمک می‌کند.

 

 

 

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

 

 

تا هنگام فروکش تب استراحت در بستر ضروری است. پس از آن فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری‌های طبیعی را می‌توان به تدریج از سر رفت.

 

 

 

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

 

 

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم پنومونی پنوموسیستیس کارینی باشید.
بروز موارد زیر در طی درمان‌:
ـ تب.
ـ درد غیرقابل تسکین با گرم کردن یا داروهای تجویز شده.
ـ تشدید کوتاهی نفس.
ـ تیرگی یا کبودی ناخن‌های دست و پا یا پوست.
ـ خلط خونی.
ـ تهوع، استفراغ یا اسهال.
- اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده‌اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.

 

 

عواقب موردانتظار

 

 

درمان موفقیت آمیز پلورزی بستگی به درمان موفق اختلال ایجاد کننده آن دارد، اغلب علائم بدون ایجاد عارضه ای به صورت کامل و خود به خودی در طی 2 هفته فروکش می‌کند.

 

 

 

عوارض احتمالی

 

 

مزمن شدن بیماری که گاهی کشنده است.
عوارض جانبی داروهای تجویز شده برای این عفونت، به خصوص بثورات پوستی و پایین بودن تعداد گویچه‌های سفید خون.