هیپوگلیسمی‌ عملکردی‌ - Hypoglycemia functional

هیپوگلیسمی عملکردی عبارت است از پایین افتادن قندخون به علت تولید بیش از اندازه انسولین از لوزالعمده. این یک بیماری نیست و غالباً اگر تنها براساس علایم تصمیم گرفته شود، اشتباه تشخیصی رخ می‌دهد. این اختلال برخلاف تصور شایع نیست (مگر در بیماران دیابت).

علل بیماری

هیپوگلیسمی عملکردی احتمالاً در اثر تولید بیش از اندازه انسولین از لوزالعمده در پاسخ به مصرف شکر و سایر هیدارت‌های کربن (قندها)، ورزش سنگین، حاملگی، یا علل ناشناخته به وجود می‌آید.
موارد و داروهای زیر سطح قندخون را در بعضی از افراد پایین می‌آورند: تنباکو؛ کافئین؛ الکل؛ آسپیرین؛ قرص‌های قندخون از نوع سولفونیل اوره (مثل گلی‌بی‌گلامید)؛ متفورمین؛ هالوپریدول؛ پروپوکسی‌فن؛ کلرپرومازین؛ پروپرانولول؛ پنتامیدین؛ دیزوپرامید.
ندرتاً تومور لوزالعمده.
نارسایی مزمن کلیه.

عوامل خطرساز

استرس.
رژیم غذایی نامناسب.
مصرف دخانیات.
مصرف داروهایی مثل داروهای فهرست شده در بالا.
خستگی یا کار زیاد.

پیشگیری

دستورات غذایی که زیرعنوان رژیم غذایی آمده‌اند را رعایت کنید.
از استرس اجتناب کنید.
از مصرف دخانیات خودداری کنید.
از نوشیدن الکل جداً پرهیز کنید.
سعی کنید علایم زودهنگام این حالت را شناسایی کنید و سریعاً اقدام مناسب را در پیش گیرید.

درمان

امکان دارد انجام بررسی‌های آزمایشگاهی مثل اندازه‌گیری قندخون و بررسی میزان تحمل گلوکز توصیه شود.
به فکر تغییر شیوه زندگی خود باشید.
روان‌درمانی یا مشاوره برای فراگیری روش‌های مقابله با استرس.

رژیم غذایی

روزانه 6-5 وعده غذایی کوچک که حاوی تنها مقدار کمی از هیدارت‌های کربن ساده، مقدار متوسطی از چربی و دارای پروتئین زیادی هستند میل کنید. هیچ‌کدام از وعده‌های غذایی را جا نیاندازید. میان غذاهای بین وعده‌های غذایی باید حاوی پروتئین باشند، مثل مرغ، تخم‌مرغ، پنیر، آجیل، یا شیر بدون سر شیر، و نه هیدارت کربن. از خوردن شیرینی‌های خیلی شیرین پرهیز کنید.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

محدودیتی برای آن وجود ندارد.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم هیپوگلیسمی عملکردی را دارید.

عواقب موردانتظار

علایم را می‌توان با درمان کنترل نمود.

عوارض احتمالی

احتمال بروز حمله پایین افتادن قندخون به هنگام شناکردن، کارکردن با ماشین‌ها، یا رانندگی.