بیماری‌ آلزایمر - alzheimer's disease

بیماری آلزایمر عبارت است از یک بیماری مغزی که مشخصه آن رو به زوال گذاشتن تدریجی توانایی‌های ذهنی است. نوع سریعاً پیش‌رونده آن در سنین 45-36 سالگی بروز پیدا می‌کند. نوع تدریجاً پیش‌رونده آن که در آن علایم به کندی حدوداً در سنین 70-65 سالگی شروع می‌شود.

علل بیماری

آسیب برگشت‌ناپذیر یا از دست رفتن سلول‌های مغز به علل ناشناخته.

عوامل خطرساز

سابقه خانوادگی بیمار آلزایمر.
پیرشدن.

پیشگیری

هیچ‌گونه روش خاصی برای پیشگیری وجود ندارد.

درمان

اگر یکی از اعضای خانواده دچار این بیماری است، حالت خصومت آن‌ها را به خود نگیرید.
محیط خانه را طوری تغییر دهید که فرد بیمار دچار آسیب بدنی نشود.
اگر مراقبت از یکی از اعضای خانواده که دچار این بیماری است را به عهده دارید، از دیگران درخواست کمک کنید تا بتوانید به خود استراحت دهید. از اینکه نیاز به استراحت و فراغت دارید احساس گناه نکنید حتی اگر بیمار از این مسأله احساس رضایت نداشته باشد.
اگر گروه حمایتی برای خانواده بیماران آلزایمر وجود دارد به آن بپیوندید و اگر وجود ندارد به ایجاد آن اهتمام ورزید.
افراد مراقبت‌کننده از بیمار می‌توانند برخی از مشکلات بیمار را با اجرای بعضی کارها کاهش دهند: ـ تکرار: برای بیمارانی که مشکلی در حافظه دارند شاید یادآوری مکرر کمک‌کننده باشد. ـ اطمینان‌دهی‌: یک گفتگوی صمیمانه مختصر و در عین حال قوی می‌تواند بیمار مضطرب یا آشفته را آرام کند. ـ منحرف کردن ذهن بیمار: ذهن بیمار آشفته و وامانده را منحرف کنید. قدم زدن با بیمار می‌تواند در این زمینه کمک‌کننده باشد.

رژیم غذایی

رژیم غذایی عادی. نهایتاً بیمار برای غذا خوردن به کمک نیاز خواهد داشت.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

تا حدی که امکان دارد بیمار آلزایمری باید فعالیت خود را حفظ کند. با پیشرفت بیماری، نهایتاً تمامی فعالیت‌ها نیاز به نظارت خواهند داشت.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم بیماری آلزایمر را دارید.
اگر علایم عفونت ظاهر شده‌اند، مثل تب، لرز، درد عضلانی، یا سردرد.
اگر شما مراقبت از یک فرد آلزایمری را به عهده دارید، و از این مسأله بیمناک هستید که به تدریج کنترل عاطفی خود را از دست خواهید داد.

عواقب موردانتظار

این بیماری در حال حاضر غیرقابل درمان است و درمان فقط برای بهبود علایم انجام می‌شود. تحقیقات وسیعی در زمینه علل و درمان آن در حال انجام است، بنابراین امید به پیدا کردن درمان قطعی آن وجود دارد.

عوارض احتمالی

کاهش مقاومت به عفونت‌ها، به خصوص ذات‌الریه و مننژیت.
حملات صرعی و کما (نادر است).