پارگی‌ پرده‌ گوش‌ - Dar infection outer

پارگی پرده گوش عبارت است از پاره شدن پرده نازک گوش که قسمت‌های داخلی‌تر گوش را از گوش خارجی جدا می‌کند.

علل بیماری

پاره شدن پرده گوش به دنبال وارد کردن یک شی‌ء مثل گوش پاک‌کن یا گیره کاغذ برای تمیز کردن یا رفع خارش گوش.
وارد آمدن فشار ناگهانی به پرده گوش به سمت داخل، مثلاً در اثر سیلی، حادثه به هنگام شنا یا شیرجه، یا وقوع انفجار در نزدیکی فرد.
وارد آمدن فشار ناگهانی به پرده گوش به سمت خارج (مکش به سمت خارج) مثلاً در اثر بوسیدن گوش.
عفونت شدید گوش میانی.

عوامل خطرساز

عفونت اخیر گوش میانی.
صدمه به سر.

پیشگیری

هیچ شئی را درون مجرای گوش فرو نکنید.
از صدماتی که ممکن است باعث پاره شدن پرده گوش شوند اجتناب کنید.
در صورت بروز عفونت گوش میانی، سریعاً برای درمان مراجعه کنید.

درمان

تشخیص با معاینه گوش با اتوسکوپ (دستگاه مخصوص دیدن داخل گوش) تأیید می‌شود. همچنین ممکن است مایع داخل گوش کشت داده شود.
درمان شامل دارو برای پیشگیری از عفونت و مراقبت حمایتی برای درد است.
حتی‌المقدور فین نکنید. اگر این کار ضرورت داشته باشد، آن را به ملایمت انجام دهید.
مجرای گوش را خشک نگاه دارید. شنا نکنید، دوش نگیرید، یا در باران بدون چتر راه نروید.
اگر پرده گوش خود به خود ترمیم نشود، عمل جراحی ظریفی برای ترمیم آن صورت خواهد گرفت.

رژیم غذایی

رژیم خاصی توصیه نمی‌شود.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

با رو به بهبود گذاشتن علایم، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را از سر گیرید.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم پارگی پرده گوش را دارید، خصوصاً اگر ترشح چرک مانند از گوش خارج شود.
اگر یکی از موارد زیر هنگام درمان رخ دهد:
ـ تب.
ـ دردی که علی‌رغم درمان ادامه یابد.
ـ سرگیجه‌ای که بیش از 24-12 ساعت طول بکشد.
ـ اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.

عواقب موردانتظار

اگر پرده گوش پاره شده عفونی نشود، معمولاً خود به خود در عرض 2 ماه ترمیم صورت می‌گیرد. اگر پرده گوش پاره شده عفونی شود، عفونت را می‌توان درمان کرد و شنوایی نیز معمولاً مشکل دایمی پیدا نمی‌کند.
اگر پارگی خود به خود ترمیم نشود نیاز به جراحی وجود دارد.

عوارض احتمالی

عفونت گوش، همراه با تب، استفراغ و اسهال.
ندرتاً خونریزی زیاد.
مننژیت.
ماستوئیدیت (عفونت ماستوئید، ناحیه استخوانی درست پشت گوش).
ندرتاً ناشنوایی دایمی.