دندان‌ در آوردن‌ - teething

پدیده دندان درآوردن عبارت است از ظهور متوالی دندان‌های شیری و دایمی. دندان‌های جدید به‌طور مداوم از 6 ماهگی تا 3 سالگی در می‌آیند. کودک بین 12-6 سالگی دندان‌های شیری خود را از دست می‌دهد و دندان‌های دایمی جای آن‌ها را می‌گیرد. به‌طور متوسط اولین مجموعه دندان‌ها در مدت‌کوتاهی بعد از دومین سالروز تولد، کامل می‌گردد.

علل بیماری

تکامل فیزیولوژیک طبیعی.

عوامل خطرساز

مشکلات مربوط به دندان در آوردن با هیچ یک از عوامل خطرزای شناخته شده ارتباط ندارند.

پیشگیری

مشکلات مربوط به دندان در آوردن را نمی‌توان پیشگیری کرد ولی می‌توان علایم آن را تسکین داد. زمان دندان در آوردن بسیار متغیر است. البته توالی دندان در آوردن طبیعی در کودکان به شرح زیر است‌:
اولین دندان‌ها (دندان‌های پیش تحتانی) در حدود 6 ماهگی، در دخترها زودتر از پسرها.
اولین دندان دایمی در حدود 6 سالگی.
دندان‌های آسیای کوچک بین 12-10 سالگی دندان‌های آسیای بزرگ در حدود 12 سالگی.

درمان

لثه کودک را با انگشتان خود مالش دهید؛ این امر بسیار آرامبخش است.
یک پارچه شستشوی زبر را منجمد کنید و اجازه دهید که کودک آن را بجود.
به کودک یک بیسکویت مخصوص دوران دندان درآوردن و یا حلقه پلاستیکی مخصوص دندان درآوردن بدهید (می‌توانید آن را سرد کنید).
یا یک سواب کتان و آب، دندان‌های تازه و لثه را تمیز کنید یا این که با پیچیدن یک پارچه شستشوی نرم دور انگشت خود، دندان‌های کودک و لثه او را تمیز کنید. قبل از مسواک‌زدن منظم، صبر کنید تا کودک 3-2 ساله شود. در این سن، کودکان می‌خواهند با مسواک‌زدن از والدین خود تقلید کنند.
در 3-2 سالگی مراجعه منظم به دندانپزشک را آغاز کنید.
در 5 سالگی به کودک توضیح دهید که افتادن دندان کودک طبیعی است. این امر مانع می‌شود که کودک در هنگام شروع افتادن دندان‌هایش نگران گردد.

رژیم غذایی

رژیم غذایی خاصی ندارد.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

محدودیتی وجود ندارد.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر درجه حرارت کودک بیش از حدطبیعی شود.
اگر علایم عفونت مثل درد، چرک، تورم بیش از حد یا قرمزی زیاد لثه در حین دندان درآوردن ایجاد گردد.

عواقب موردانتظار

ناراحتی حاصل از دندان درآوردن را می‌توان به‌طور نسبی تسکین داد.

عوارض احتمالی

دندان درآوردن ممکن است به اشتباه به عنوان یک بیماری تب‌زا تشخیص داده شود.