عفونت‌ یا انسداد مجرای‌ اشکی‌ - tear duct infection or blockage

عفونت مجرا، کیسه یا غده اشکی، داکریوسیستیت نام دارد. میکروب‌های عامل عفونت می‌توانند به سایر افراد منتقل شوند. عفونت مجرا یا کیسه اشکی در تمام سنین رخ می‌دهد اما در کودکان شایع‌تر است.
خراش، انسداد یا تنگی مجرای اشکی که معمولاً ناشی از اختلال ارثی یا عفونت قبلی است، داکریواستنوزیس نام دارد. انسداد ارثی مجرای اشکی معمولاً در شیرخواران 12-3 هفته ظاهر می‌شود. انسداد ناشی از عفونت می‌تواند در هر سنی به دنبال عفونت رخ دهد.

 

 

علل بیماری

 

 

انسداد مجرای اشکی ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:
اختلال ارثی.
عفونت باکتریایی مجرا.
عفونت سینوس یا بینی به‌ویژه عفونت مزمن بینی.
پولیپ‌های بینی.
آسیب چشم.
عفونت چشم از جمله قرمزی شدید چشم (کونژکتیویت).
شکستگی بینی یا استخوان‌های صورت.

 

 

 

عوامل خطرساز

 

 

نوزادان و شیرخواران به‌ویژه آن دسته که دارای سابقه خانوادگی انسداد مجرای اشکی هستند.
عفونت اخیر همانند موارد ذکر شده در بالا.

 

 

 

پیشگیری

 

 

درمان طبی مناسبی را برای عفونت‌های چشم، بینی یا سینوس انجام دهید.

 

 

 

درمان

 

 

غالباً به درمانی غیر از ماساژ نیاز ندارد.
جراحی برای گشادکردن و گذاشتن میل در مجرای اشکی. این امر در شیرخواران معمولاً با بیهوشی عمومی مختصری انجام می‌شود. در بزرگسالان غالباً در مطب پزشک با بی‌حسی موضعی انجام می‌گردد. پس از گشادکردن، دستگاه مجرای اشکی با آب نمک شستشو می‌گردد.
در مورد انسداد (در صورت عدم نیاز به جراحی)، روزی 2 بار مجرای اشکی را با نوک انگشت ماساژ دهید تا محتویات آن دوشیده شود.
در مورد عفونت، درد را با پوشش‌های مرطوب و گرم تسکین دهید.
انسداد کامل ممکن است نیازمند باز کردن مسیر چشم تا بینی با جراحی باشد.

 

 

 

رژیم غذایی

 

 

رژیم غذایی خاصی ندارد.

 

 

 

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

 

 

در طول درمان عفونت، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری را کاهش دهید. از شنا کردن و ورزش‌های تماسی خودداری کنید.

 

 

 

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

 

 

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم عفونت یا انسداد مجرای اشکی را داشته باشید.
تب 3/38 درجه سانتیگراد یا بیشتر.
اگر علی‌رغم درمان علایم بهبود نیابند.
اگر بینایی مختل شده باشد.

 

 

عواقب موردانتظار

 

 

عفونت معمولاً با آنتی‌بیوتیک‌ها قابل‌علاج است.
انسداد معمولاً با گشادکردن مجرا یا جراحی قابل‌علاج است. بهبودی 3 هفته زمان می‌برد.

 

 

 

عوارض احتمالی

 

 

انسداد بدون درمان ممکن است باعث عفونت گردد.
عفونت بدون درمان ممکن است به قرنیه و سایر قسمت‌های چشم گسترش یابد یا در مجرای اشکی، جوشگاه دایمی بر جای می‌گذارد.