نشانگان‌ گیلن‌ باره‌ - Gulillain barre syndrome

نشانگان گیلن باره عبارت است از یک بیماری التهابی نادر که دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می‌کند و به سرعت موجب ضعف عضلات و بی‌حسی می‌شود. این نشانگان می‌تواند در تمام سنین رخ دهد اما بین 50-30 سالگی شایع‌تر است.

علل بیماری

ناشناخته است، اما امکان دارد یک اختلال خودایمنی باشد. این نشانگان گاهی به دنبال واکسیناسیون یا جراحی‌های کوچک ایجاد می‌شود.

عوامل خطرساز

جراحی اخیر.
واکسیناسیون اخیر.
بیماری اخیر، مثل عفونت خفیف تنفسی، گاستروآنتریت، بیماری هوچکین، یا لوپوس اریتماتوی منتشر.

پیشگیری

در حال حاضر نمی‌توان از آن پیشگیری به عمل آورد.

درمان

بستری کردن بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه (آی‌سی‌یو) تا بتوان وی را کاملاً تحت‌نظر داشت.
اقدامات تشخیصی مثل گرفتن نمونه مایع نخاع و بررسی آن و نیز الکترومیوگرافی (نوار عضله) (در این روش، عضله و عصب به کمک ثبت فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری الکتریکی عضلات بررسی می‌شوند).
اگر عضلات تنفسی زیادی ضعیف شوند، امکان دارد نیاز به تهویه مصنوعی وجود داشته باشد.
پلاسما فرز در موارد شدید (در این روش پلاسمای خون از بیمار گرفته و پادتن‌های آن حذف می‌شوند و سپس دوباره به جریان خون بازگردانده می‌شود).
به هنگام بهبودی، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری ذهنی و اجتماعی خود را حفظ کنید.
سعی کنید سرفه نمایید تا ریه‌ها از ترشحات مخاطی پاک شوند.
برای کمک به تخفیف درد و فراهم آوردن شرایط انجام فیزیوتراپی از کمپرس گرم یا صفحه گرم‌کننده استفاده نمایید.
از یک چارچوب برای جلوگیری از تماس و فشار آوردن روانداز یا پتو به بدن استفاده نمایید.

رژیم غذایی

رژیم خاصی توصیه نمی‌شود. روزانه حداقل 8 لیوان آب بنوشید تا از یبوست جلوگیری شود.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

تا حدی که قدرت عضلانی‌تان اجازه می‌دهد فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری خود را حفظ کنید. از یکی از اعضای خانواده‌تان یا فیزیوتراپ بخواهید که عضلات شما را حرکت و کشش دهد.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم نشانگان گیلن باره را دارید.
اگر یکی از موارد زیر هنگام درمان رخ دهد: ـ تب ـ مشکلات تنفسی ـ پیداشدن زخم روی پوست ـ تغییرات بینایی ـ ورم ساق پا یا دردناک بودن آن به هنگام لمس ـ یبوست.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده‌اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.

عواقب موردانتظار

بهبود کامل بدون باقی ماندن هیچ اثری در اکثر موارد. در بعضی از بیماران، علایم در عرض 20-15 روز برطرف می‌شوند، اما در بعضی بیماران هم علایم تا یک سال یا بیشتر ادامه دارند. با کمک انواع مختلفی از وسایل مکانیکی می‌توان تحرک بیمار را بهبود بخشید تا زمانی که بیمار خوب شود.
بهبودی در بزرگسالان بهتر از کودکان صورت می‌گیرد.

عوارض احتمالی

فلج عضلات پلک، که منجر به آسیب چشم می‌شود.
ترومبوفلبیت (تشکیل لخته در سیاهرگ خصوصاً پا همراه با التهاب).