آیا تحلیل‌ گریه نوزادان می‌تواند سلامت آن ها را مشخص کند؟

گریه‌های نوزادان چه هق‌هق‌های آرام و چه گریه‌های گوش‌خراش، عواطفی قوی را در اطرافیان برمی‌انگیزند، اما با این وجود دلایل گریه نوزادان ممکن است ناشناخته باقی بماند.

اما اکنون وسیله‌ای جدید برای تجزیه و تحلیل صدای گریه نوزاد می‌تواند شواهدی به دست دهد که بر مبنای الگوهای گریه نوزاد بتوان به بیماری‌هایش پی برد.

رمز گشایی گریه کودکان

تحلیل‌گر گریه، که به وسیله پژوهشگران در دانشگاه براون ساخته شده است، می‌تواند نوسانات اندک در گریه‌ها که گوش انسان نمی‌تواند دریابد، شناسایی کند. به گفته پژوهشگران این نوسانات می‌تواند برای شناسایی بیماری‌های گوناگون از مشکلات عصبی گرفته تا اختلالات رشدی مورد استفاده قرار گیرد.

بری لستر، از دانشگاه براون که جزء گروه سازنده این وسیله بوده است، می‌گوید: «گریه ممکن است چیزهایی که از راه دیگری به آن نمی‌توان پی برد، آشکار کند.».

برای مثال این سیستم می‌تواند مشکلات در نوزادان زودرس، نوزادانی که کندتر از حد طبیعی رشد می‌کنند، یا در معرض مواد مخدر قرار گرفته‌اند، شناسایی کند.

تحلیل‌گر گریه شامل یک ضبط صوت دیجیتال استاندارد برای ثبت کردن صداهای گریه و یک برنامه کامپیوتری است که این صداها را تجزیه و تحلیل می‌کند و مجموعه‌ای از اطلاعات را درباره خصوصیات صوتی آن را استخراج می‌کند. این سیستم گریه‌ها به قطعات ۱۰ میلی‌ثانیه ای تقسیم می‌کند و بسامد یا فرکانس پایه آن‌ها - سرعت ارتعاش تارهای صوتی- را اندازه می‌گیرد. فرکانس میانگین پایه برای گریه یک نوزاد معمول ۳۰۰ تا ۴۰۰ هرتز است.

دو گریه ممکن است فرکانس پایه مشابهی داشته باشند، اما صداهای‌شان متفاوت باشد که به علت تفاوت در شکل و کشش مجرای صوتی است. مغز از طریق اعصاب جمجمه‌ای میزان کشش مجرای صوتی را تغییر می‌دهد. لستر می‌گوید: «از آنجایی که گریه کردن به وسیله اعصاب جمجمه‌ای کنترل می‌شوند، می‌توانیم رابطه‌ای میان گریه کردن و مغز برقرار کنیم.».

تحلیل‌گر گریه خصوصیات ظریف گریه‌های نوزادان اندازه می‌گیرد که می‌توانند بیانگر مشکلات مغز و دستگاه عصبی باشند. این سیستم علاوه بر فرکانس گریه می‌توانند سایر خصوصیات آن مانند بلندی، زمان‌بندی و اعوجاج را اندازه بگیرد.

به گفته لستر برخی از نوزادان به ندرت گریه می‌کنند که به علت این است که دستگاه‌های عصبی آن‌ها به حد کافی از خود واکنش نشان نمی‌دهد. در مقابل به گفته او گروهی دیگر از نوزادان به راحتی به گریه می‌افتند. «هنوز به آن‌ها دست نزده‌اید که صدای گریه‌شان بلند می‌شود.».

پژوهشگران اسکاندیناوی در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ دریافتند که نوزادان دچار ناهنجاری‌های معین گریه‌های غیرطبیعی دارند. بهترین نمونه از این لحاظ «سندروم فریاد گربه» (cat cry syndrome) است، یک عارضه ژنتیکی که نوزادان مبتلا به آن صداهای بسیار زیر (پرفرکانس) مانند صدای گربه ایجاد می‌کنند. این یافته‌ها الهام بخش این ایده در دانشمندان بود که گریه نوزادان می‌تواند بیانگر اختلالات ذهنی باشد.

البته لستر تاکید می‌کند که وسیله نمی‌تواند مشکلات ذهنی معینی را «شناسایی کند». او می‌گوید: «این وسیله مانند آزمایش خون نیست. این وسیله فقط نشانه‌های هشداردهنده اولیه احتمال دچار بودن نوزاد به مشکلات عصبی را ثبت می‌کند.».

او همچنین یادآور می‌شود که مغز نوزاد بسیار انعطاف‌پذیر است: رشد مغز نوزاد به شدت تحت تأثیر محیط خانه در چند سال اول زندگی است. به گفته او گریه کردن به عنوان نشانه‌ای اجتماعی عمل می‌کند که بر چگونگی پاسخ والدین تأثیر می‌گذارد.