خونریزی‌ زیرعنکبوتیه‌ - subarachnoid hemorrhage

خونریزی زیرعنکبوتیه عبارت است از خونریزی ناگهانی در ناحیه بین دو غشای پوشاننده مغز. این فضا به طور طبیعی با مایع مغزی ـ نخاعی پر می‌شود. این بیماری می‌تواند تمامی سنین را مبتلا کند ولی در بزرگسالان 50-25 ساله شایع‌تر است.

علل بیماری

آسیب به سر (شایع‌ترین علت).
آترواسکلروز (تصلب شرایین).
عفونت در هر قسمت از دستگاه عصبی مرکزی.
پارگی یک آنوریسم (قسمت ضعیف شده یک شریان) که از هنگام تولد وجود داشته است. غالباً قبل از پارگی، فشارخون بالا یا تصلب شرایین وجود دارد.
اختلال خونریزی مثل کم‌خونی سلول داسی‌شکل، لوسمی یا هر اختلالی که عارضه جانبی یک داروی تجویز شده باشد.
بدشکلی شریانی ـ وریدی.

عوامل خطرساز

آترواسکلروز (تصلب شرایین) یا فشار خون بالا.
سابقه خانوادگی اختلالات خونریزی دهنده.
آنوریسم‌های مغزی (خانوادگی).
بیماری چندکیستی کلیه.

پیشگیری

از سر در مقابل صدمات محافظت کنید. در اتومبیل از کمربند، در ورزش‌های تماسی از محافظ سر و در هنگام دوچرخه‌سواری از کلاه ایمنی استفاده کنید.
برای آنوریسم یا بدشکلی شریانی ـ وریدی موجود از درمان طبی استفاده کنید.

درمان

آزمون‌های تشخیصی می‌توانند شامل سی‌تی‌اسکن، ام. آر. آی و میلوگرافی (رادیوگرافی خاص مجرای نخاعی و طناب نخاعی که مستلزم سوراخ کردن نخاع و تزریق ماده حاجب قابل مشاهده در فیلم رادیوگرافی است) باشند.
درمان با هدف پیشگیری از عوارض مسلتزم بستری شدن در بیمارستان است.
جراحی برای توقف خونریزی و برداشتن خون لخته شده.

رژیم غذایی

در ابتدا در حد تحمل. بسیاری احتیاج به تغذیه از طریق لوله معده یا تغذیه داخل وریدی دارند.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

استراحت مطلق در بستر تا برطرف شدن کامل خونریزی پس از درمان در صورتی که برخی از کارکردهای حرکتی خود را از دست داده باشید، کاردرمانی و فیزیوتراپی به شما کمک خواهند کرد تا برای به دست آوردن مجدد مهارت‌های پایه مثل خوردن، لباس پوشیدن و توالت رفتن از اندام‌های آسیب دیده خود استفاده کنید.
پس از بهبود، تا حدی که می‌توانید، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری‌های پیشین خود را از سر بگیرید. بهبودی 12-6 ماه طول می‌کشد.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان هر یک از علایم خونریزی زیرعنکبوتیه را داشته باشید. این، یک اورژانس است!
اگر علایم پس از جراحی عود می‌کنند.

عواقب موردانتظار

اگر جراحی ممکن باشد، احتمال بهبودی، خوب است. ممکن است در بعضی موارد فلج نسبی، ضعف یا کرختی و مشکلات گفتاری و بینایی باقی بماند. ناحیه آسیب دیده مغز نمی‌تواند بهبود یابد. البته غالباً نواحی آسیب ندیده مغز می‌توانند کارکرد از دست رفته را یاد بگیرند. این امر معمولاً مستلزم نوتوانی شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی یا گفتاردرمانی است. پایبندی و دید مثبت تأثیر بسیاری بر موفقیت فرایند نوتوانی می‌گذارد.

عوارض احتمالی

مرگ یا ناتوانی دایمی. تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند بر عواقب تأثیر بگذارد.