دست های پنهان رسانه ها و آلودگی هوای تهران

آسمان بالای سرمان را در تهران چند روزی است دودگرفته و کدر می بینیم و از رسانه ها نیز زیاد در این مورد می شنویم. اما آیا رسانه ها بدون جهت گیری و از سر دلسوزی و شفافیت به این مسئله می پردازند؟

از بدو جریان تولید بنزین پتروشیمی در داخل به دلیل تحریم ها، خود دست اندرکاران طرح پذیرفته بودند که این طرح چه از نظر اقتصادی و چه از نظر سلامتی مناسب نبوده است. بنزین را در داخل تولید کردند و لی هیچ نظارتی روی کیفیت آن نداشتند، هر شیمی دانی می تواند سوختی را در آزمایشگاه تولید کند که در موتور ماشین بسوزد، اما آیا این به اصطلاح تولید داخلی و خودکفایی کافی است؟

اما در این فضای داغ رسانه ای که تمرکز بر روی بنزین پتروشیمی است، آیا اگر این بنزین را از همین فردا از جایگاه ها حذف کنند، هوای تهران تمیز می شود؟ چرا این روزها چیزی از صنایع آلاینده اطراف شهر نمی شنویم؟ آیا جز این است که رسانه ها در حال تلاش برای به ثمر رسیدن اهداف شخصی گروه خاصی هستند؟

سلامت مردم یک امر "ملی" است. و دولت در قبال آن 100 درصد مسئول است. معضل آلودگی هوا فقط یک باعث و بانی ندارد و یک شبه به وجود نیامده است که بتوان یک شبه آن را برطرف کرد.

• صنایع آلوده
•  عدم بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان ها
• تراکم بالا و همچنان رو به رشد ساختمانی در سطح شهر
• حمل و نقل عمومی نامناسب

تمام عوامل بالا همگی دستی در آلودگی هوای تهران دارند. هم اکنون که هوا سرد شده، میلیون ها موتورخانه و بخاری با تمام قوا در سطح شهر فعالیت می کنند، اما آیا در این روزها حرفی از آنها به میان می آید؟؟؟؟

ریشه بسیاری از رفتارهای رسانه ای از این دست را باید در رانت ها و اتفاقات خاصی جستجو کرد. رسانه ها از بودجه ها و اتفاقات خاصی ارتزاق می کنند، و برای ادامه حیات خود ناگزیر از حرکت در جهت جریان پیش برنده هستند.