پلی‌میوزیت‌ و درماتومیوزیت‌ - polymyositis and dermatomyositis

پلی‌میوزیت و درماتومیوزیت التهاب بافت همبند، همراه تغییرات تخریبی در عضلات (پلی میوزیت) و پوست (درماتومیوزیت). این تغییرات باعث ضعف و تحلیل عضلات به ویژه عضلات اندام‌های فوقانی و تحتانی می‌شود. این بیماری شباهت‌های بسیاری با آرتریت روماتویید و لوپوس اریتماتوی دارد و شیوع آن در خانم‌ها دو برابر آقایان بوده و بیشتر بین سنین 50-30 سال بروز می‌کند.

علل بیماری

احتمالاً یک بیماری بیش‌حساسیتی یا خود ایمنی است اگرچه علت واقعی آن مشخص نشده است. ارتباط این بیماری با مصرف برخی داروها و در پی عفونت‌های باکتریایی، ویروسی و تزریق برخی واکسن‌ها مشاهده شده است.

عوامل خطرساز

آلرژی‌ها.
مصرف داروهای سولفا، پنی‌سیلین، ترکیبات طلا، داروهای ضد تیرویید و داروهای ادرارآور تیازیدی.
سابقه خانوادگی اختلالات بیش‌حساسیتی ناشی از بیماری‌ها یا داروها، نظیر لوپوس.
سرطان‌های ریه، کولون یا پستان.

پیشگیری

پیشگیری شناخته شده‌ای ندارد.

درمان

بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون برای اندازه‌گیری پادتن‌های ضد هسته (ANA) و آنزیم‌های عضلانی، و نوار عضله (بررسی اختلالات عصب و عضله به وسیله ثبت فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری الکتریکی عضلات) باشد. ارزیابی از نظر بدخیمی‌های احتمالی همراه نیز ضروری است.
معمولاً مراقبت بیماران در منزل انجام می‌شود ولی در طی مرحله حاد ممکن است بستری در بیمارستان لازم باشد.
کمپرس آب سرد ممکن است خارش پوستی را تسکین دهد.
جراحی در صورت بروز انسداد روده ضرورت می‌یابد.
درمان فیزیکی و توانبخشی توصیه می‌گردد.

رژیم غذایی

رژیم غذایی خاصی نیاز نیست. رژیم کم نمک ممکن است از احتباس مایع پیشگیری کند.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

در طی مرحله حاد فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری خود را محدود سازید. در این شرایط استراحت در بستر توصیه می‌گردد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری هایی برای مقابله با ضعف عضلانی در نظر بگیرد.
در صورت زمین‌گیر شدن، حرکت دادن مکرر بیمار برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر ضروی است. نرمش‌های غیرفعال برای جلوگیری از ایجاد کوتاه شدگی عضلات برای بیمار در نظر بگیرید.
بیمار ممکن است برای انجام کارهای روزمره خود نیازمند صندلی چرخدار و یک نفر همراه باشد.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

بروز موارد زیر در طی درمان‌:
ـ وجود خود در ادرار.
ـ کوتاهی نفس.
ـ درد سینه.
ـ وجود خون در مدفوع.
ـ درد شدید شکم.
ـ تب.

عواقب موردانتظار

این بیماری ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی بروز کند. اکثر بیماران در نهایت به دلیل ضعف عضلانی نیازمند استفاده از صندلی چرخ‌دار شده یا به کلی زمین‌گیر می‌شوند. برخی علایم بیماری یا درمان قابل کنترل است. ولی گاهی بیماری در اندک زمانی به مرگ می‌انجامد. فروکش بیماری یا بهبود خودبه‌خود ممکن است رخ دهد به خصوص در کودکان.
تحقیقات علمی درباره علل و درمان این بیماری ادامه داشته و امید است که درمان‌هایی مؤثر و در نهایت علاج‌بخش عرضه شود.

عوارض احتمالی

تحلیل عضلات و بدن.
نارسایی احتقانی قلب.
فشارخون بالا    
انسداد روده.
آسیب کلیوی    
پنومونی؛ اختلالات تنفسی.
سرطان.

اگر شما دغدغه مبارزه با این بیماری را دارید، به طرح جامع ملی کرشمه بپیوندید...